Υπήρξε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας, που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.
Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι μόνο για την ευσέβειά της, αλλά και για την σωματική ωραιότητά της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα της, πούλησε τα υπάρχοντά της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή.
Έγινε μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ ασκητική και αγία. Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνησή της, ορίστηκε διάδοχός της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα καθήκοντά της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι διά της προσευχής της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια.
Προαισθάνθηκε τον θάνατό της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.
Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Δόξαν ρέουσαν, υπεριδούσα, νύμφη άμωμος, ώφθης Κυρίου, δι’ ασκήσεως Οσία εκλάμψασα· ως ούν Ειρήνη τυχούσα του πόθου σου, εν ομονοία ημάς διαφύλαττε, αξιάγαστε, Χριστώ τω Θεώ πρεσβεύουσα, δωρήσασθε ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος γ’. Η Παρθένος σήμερον.
Την του κόσμου εύκλειαν, καταλιπούσα Οσία, τω Χριστώ νενύμφευσαι, τω Βασιλεί τω αφθάρτω, κάλλεσι, της παρθενίας λελαμπρυσμένη, σκάμμασι, της εγκρατείας πεποικιλμένη· διά τούτό σε Ειρήνη, ο σος Νυμφίος λαμπρώς εδόξασε.
Μεγαλυνάριον.
Της Καππαδοκίας την καλλονήν, και Χρυσοβαλάντου, οδηγίαν την ασφαλή, την πηγήν θαυμάτων, πηγάζουσαν τω κόσμω, Ειρήνην την Οσίαν, ύμνοις τιμήσωμεν.
