Ευλογημένοι, στον πόλεμο του 1940 στο Μέτωπο, οι Έλληνες μάλωναν μεταξύ τους για το ποιός θα πάει μπροστά στην Πρώτη Γραμμή. Οι νέοι τότε τραβούσαν τους μεσήλικες πίσω και τους έλεγαν: «Πηγαίνετε εσείς πίσω, γιατί έχετε οικογένεια και παιδιά και αφήστε εμάς μπροστά»…
Εσείς λέτε πως δυσκολεύεστε και δεν θέλετε να πάτε να υπηρετήσετε!…
Προσπαθούσα εγώ, αλλά η θυσία υπήρχε και στους άλλους, άσχετα αν πίστευαν η όχι στην άλλη ζωή. «Γιατί να σκοτωθεί ο άλλος; Είναι οικογενειάρχης» έλεγαν και πηγαιναν αυτοι σε μια επικυνδυνη επιχείρηση. Η θυσία που έκαναν αυτοί είχε μεγαλύτερη αξία από τη θυσία που έκανε ένας πιστός. Ο πιστός πίστευε στη θεία δικαιοσύνη, στη θεία ανταπόδοση, ενώ αυτοί δεν γνώριζαν ότι δεν πάει χαμένη η θυσία που έκαναν και ότι θα έχουν να λάβουν για αυτήν στην άλλη ζωή.
Όσοι πεθαίνουν παλληκαρισια δεν πεθαινουν. Αν δεν υπάρχει ηρωισμός, δεν γίνεται τίποτε. Και να ξέρετε ο πιστός είναι και γενναίος.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
