Λάθος μεγάλο κάποιος να μη συγχωρά κάποιον και όμως να νηστεύει.
Να μην έχει αγάπη για τον συνάνθρωπό του και όμως να κάνει 1000 μετάνοιες την ημέρα. Να κάνει αγρυπνίες και όμως όταν του πειράξεις λίγο τον εγωισμό του να βλέπει ένα θηρίο να παρουσιάζεται.
Το πνεύμα του πνευματικού αγώνος δεν είναι μονομερές. ότι πιάνουμε μία αρετή και εκεί αγωνιζόμαστε και είμαστε εντάξει. Πρέπει να βρίσκουμε που πέφτουμε, που μας νικάει ο διάβολος και εκεί να αγωνιζόμαστε. Όχι όμως μόνο εκεί. Θα γίνεται ο αγώνας μας όλος. Μου λέει ένας «φέτος δεν θα νηστέψω και θα αγωνιστώ να μην κατακρίνω κανέναν». Ε όχι. Αυτό είναι και λίγο πονηριά. Και ετούτο θα το κάνεις και εκείνο θα το προσπαθήσεις. Όχι επειδή πέφτεις στο θέμα της κατακρίσεως θα αγωνιστώ λέω εγώ να μην κατακρίνω αλλά να μη νηστέψω. Δε γίνεται έτσι. Και να νηστέψεις και να αγωνιστείς να μην κατακρίνεις. Το θέμα της νηστείας δεν είναι ότι το αποφασίζει ο πάτερ Νήφων ή ο πάτερ Ανδρέας. Είναι νόμοι μέσα στην Εκκλησία μας. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι αποφάσισαν αυτά τα πράγματα για την καλύτερή μας ασκητική αγωνιστικότητα. Και ούτε κανείς επιβάλει το θέμα της νηστείας ή οποιασδήποτε άλλης αρετής. Ο Θεός δεν θέλει με το ζόρι ανθρώπους. «Ιλαρόν ανδρων» αγαπάει ο Θεός.
Η αρχή του πνευματικού αγώνα είναι να μάθουμε τον εαυτό μας.
Το κακό είναι ότι πολλοί άνθρωποι λένε «μα δεν κάνω τίποτα, δεν έχω τίποτα». Και συγκρίνει τον εαυτό του με τους ανθρώπους του αμαρτωλούς στην εξομολόγηση. «Ούτε σκότωσα, ούτε πόρνευσα». Ο άνθρωπος συγκρίνει τον εαυτό του με τα κατώτερα. Με τους άλλους αμαρτωλούς. Ποιος το έκανε αυτό; Ο Φαρισαίος, την πρώτη Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου.
Πρέπει να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους Αγίους. Ο σκοπός είναι να αγιάσουμε τη ζωή μας. Αν δεν αγιάζομαι με τον δικό μου αγώνα κάτι δεν πάει καλά. Κάπου πάσχω.
Από το κήρυγμα του Γέροντα Νήφωνα στη σύναξη των φοιτητών 19-3-2022
