Ήτανε δύο πατέρες. Μαλώσανε… Λοιπόν ζήτησε συγγνώμη ο ένας. «Δεν σε συγχωράω» λέει ο άλλος. Αμάν! Πάει τότε σε ένα Γέροντα, ο οποίος τον ρώτησε: «Πως τη ζήτησες τη συγγνώμη;
Είχες μέσα σου πειστεί ότι φταίς εσύ πράγματι»;
«Όχι» απάντησε ο πατέρας.
Για κάντο, να πειστείς ότι εσύ φταίς πραγματικά και πήγαινε και ξαναζήτησέ του συγγνώμη.
Λοιπόν πάει πάλι ο «φταίχτης» και χτυπάει την πόρτα… Του ανοίγει ο άλλος, ο οποίος αμέσως του λέει: «Συγχώρεσέ με». Τελικά ζήτησε συγγνώμη ο αδελφός που άνοιξε την πόρτα… Πριν καν πεί ο «φταίχτης» τη δική του συγγνώμη ο άλλος το είχε πληροφορηθεί. Καταλάβατε πως λειτουργεί η αληθινή συγχώρεση; Δεν είπε καν συγγνώμη «ο φταίχτης».
Ο άλλος του άνοιξε την πόρτα και του λέει:«Συγχώρεσέ με». Βλέπετε πως λειτουργεί η αληθινή ταπείνωση; Αλλά εμείς δεν θέλουμε να ταπεινωθούμε. Θέλουμε να είμαστε και εξωτερικά καλά με τον Χριστό αλλά και να κρατήσουμε την αξιοπρέπεια, τον χαρακτήρα.» «Κρατάω χαρακτήρα»… Καταστρέφομαι δηλαδή.
Με πατρική αγάπη και Ευλογίες
