Αυτή κανονικά θα έπρεπε να θεωρείται ως δεύτερη εύρεση, αφού πουθενά δεν αναφέρεται άλλη, παρά μόνο η πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Η εύρεση αυτή έγινε από κάποιον άγνωστο ιερέα στα Κόμανα της Καππαδοκίας, μέσα σε αργυρή θήκη, σε ιερό τόπο και μεταφέρθηκε με μεγάλη επισημότητα και πομπή στην Κωνσταντινούπολη, όπου κατατέθηκε στη Μονή του Στουδίου.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείον θησαύρισμα εγκεκρυμμένον τη γη, Χριστός απεκάλυψε, την Κεφαλήν σου ημίν, Προφήτα και Πρόδρομε· πάντες ούν συνελθόντες, εν τη ταύτης ευρέσει, ασμασι θεηγόροις, τον Σωτήρα υμνούμεν, τον σώζοντα ημάς εκ φθοράς, ταίς ικεσίαις σου.
Κοντάκιον. Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Προφήτα Θεού, και Πρόδρομε της χάριτος, την Κάραν την σην, ως ρόδον ιερώτατον, εκ της γης ευράμενοι, τας ιάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, και γαρ πάλιν ως πρότερον, εν κόσμω κηρύττεις την μετάνοιαν.
Έτερον Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Ως ουρανίων δωρεών πηγή θεόβρυτος
Τη Εκκλησία εκ βυθού της γης ανέλαμψε
Η αγία Κεφαλή σου Χριστού Προφήτα
Ης την τρίτην εορτάζοντες φανέρωσιν
Ανυμνούμεν των θαυμάτων σου το μέγεθος
Και βοώμέν σοι, χαίρε Λόγου ο Πρόδρομος.
Μεγαλυνάριον.
Τρίτην της παντίμου σου Κεφαλής, μνείαν εκτελούμεν, ην εδόξασεν η Τριάς, Βαπτιστά Κυρίου· εκ γης γαρ τρίτως ώφθη, μετανοείτε πάσιν, ανακραυγάζουσα.
πηγή: synaxarion.gr
