Ο Αμβρόσιος, διακεκριμένος Ρωμαίος πολίτης, γεννήθηκε περίπου το 340 μ.Χ.
Σπούδασε ρητορική, φιλοσοφία και νομικά. Στα Μεδιόλανα ασχολήθηκε με το επάγγελμα του δικαστή. Φύλασσε με λόγια και έργα την αλήθεια και απέδιδε αντικειμενικά την δικαιοσύνη , αν και δεν είχε βαπτισθεί ακόμα χριστιανός. Όσον αφορά σ’ αυτό όμως, απαντά ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής:
«Αλλ’ εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστι». Δηλαδή, σε κάθε έθνος, όποιος σέβεται τον Θεό και πολιτεύεται στην ζωή του με δικαιοσύνη, είναι δεκτός απ’ Αυτόν και είναι δυνατόν να αρέσει σ’ Αυτόν.
Και πράγματι, ο Αμβρόσιος με την ζωή του άρεσε στον Θεό. Γι’ αυτό και τον αξίωσε να βαπτισθεί χριστιανός, να γίνει έπειτα αναγνώστης, και αφού μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα πέρασε όλους τους εκκλησιαστικούς βαθμούς, μετά από απόφαση του βασιλιά Ουαλεντιανού του Α’, χειροτονήθηκε Επίσκοπος Μεδιολάνων. Σαν Επίσκοπος, ο Αμβρόσιος ποίμανε άριστα το ποίμνιό του, αγωνίστηκε κατά των αιρέσεων, αλλά και στον βασιλιά Θεοδόσιο δεν επέτρεψε να εισέλθει στο ναό, παρά μόνο όταν μετάνιωσε ειλικρινά για τους φόνους που έκανε στον Ιππόδρομο της Θεσσαλονίκης.
Ο Αμβρόσιος πέθανε ειρηνικά το έτος 397 μ.Χ., σε ηλικία 57 χρονών.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ως θείος διδάσκαλος, και ιεράρχης σοφός, δογμάτων ακρίβειαν, μυσταγωγείς τους πιστούς, Αμβρόσιε Όσιε· λύεις αιρετιζόντων, την αχλύν τοις σοίς λόγοις· φαίνεις της ευσεβείας, την θεόσδοτον χάριν, εν η τους σε γεραίροντας, συντήρει απήμονας.
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Ευσεβείας δόγμασι περιαστράπτων, ως φωστήρ εξέλαμψας, τη οικουμένη εκ Δυσμών, καταφωτίζων τους ψάλλοντας· χαίροις Πατέρων το κλέος Αμβρόσιε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ιερέων η καλλονή, και της Εκκλησίας, στύλος όντως ο θεαυγής· χαίροις Ορθοδόξων, δογμάτων μυστολέκτα, Αμβρόσιε τρισμάκαρ, Τριάδος πρόμαχε.
πηγή: synaxarion.gr
