Ο Όσιος Θεόδωρος ο Ηγιασμένος, ο οποίος ήκμασε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορος Ιουλιανού του Παραβάτου (361 – 363 μ.Χ.), καταγόταν από την Αίγυπτο και γεννήθηκε από γονείς πλούσιους. Σε νεαρή ηλικία ακολούθησε τον Όσιο Παχώμιο († 15 Μαίου) στη Θηβαίδα της Αιγύπτου και εντάχθηκε υπό την πνευματική καθοδήγησή του, ενώ αναδείχθηκε ένας από τους πλέον αγαπητούς μαθητές αυτού. Πιστός μιμητής του διδασκάλου του στον μοναχικό βίο, τον διαδέχθηκε μετά την κοίμησή του στην ηγουμενία της μονής. Για την αγνότητα του βίου του και την αγιοσύνη του προικίσθηκε από τον Θεό με την χάρη της θαυματουργίας. Για την τέλεια δε ψυχική και σωματική καθαρότητά του έλαβε τον τίτλο Ηγιασμένος.
Ο Όσιος Θεόδωρος κοιμήθηκε με ειρήνη το 367 μ.Χ
Απολυτίκιον. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Δώρον πέφηνας, αγιωσύνης, τον πανάγιον, δοξάσας Λόγον, ηγιασμένε θεόφρον Θεόδωρε· όθεν βλυστάνεις εκ θείας χρηστότητος, αγιασμόν αληθή τοις βοώσί σοι. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντάκιον. Ήχος πλ. δ’. Τη υπερμάχω.
Τον εν Αγίοις αληθώς αναπαυόμενον
Τοις σοίς οσίοις θεραπεύσας κατορθώμασιν
Αγιότητος εδείχθης λαμπρόν δοχείον.
Αλλ’ αγίασον παμμάκαρ τη ση χάριτι
Και ημών τας διανοίας και τα σώματα
Των βοώντων σοι, χαίροις Πάτερ Θεόδωρε.
Μεγαλυνάριον.
Σώμα και καρδίαν αγιασθείς, τω αμέμπτω βίω, ως του Πνεύματος εραστής, Τρισηλίου δόξης, ηγιασμένον σκεύος, εν τοις Οσίοις ώφθης, Πάτερ Θεόδωρε.
