Οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί φαίνονται δυσκίνητοι στα δύο κύρια πνευματικά αγωνίσματα της προσευχής και της νηστείας.
Εγγίζει στο μέσον της η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή κι οι περισσότεροι ψάχνουν ακόμη αφορμές για να προσευχηθούν λιγότερο και να νηστεύσουν ελάχιστα.
Εργασία, επαγγελματικές κι οικογενειακές υποχρεώσεις, υποτιθέμενα θέματα υγείας, ταξίδια κι υποκριτικές ευγένειες συνθέτουν το μωσαϊκό της ήσσονος προσπαθείας.
Ο Δαβίδ μάλλον το “Μη εκκλίνης την καρδίαν μου εις λόγους πονηρίας του προφασίζεσθαι προφάσεις εν αμαρτίαις” για τον εαυτό του το έλεγε!
Και μαζί με αυτά ανύπαρκτη η ομολογία της πίστης και της ζωής της Εκκλησίας, ενώπιον του είρωνος κι αμφισβητία κόσμου!
Χριστιανέ, να κρύψεις την νηστεία ή την προσευχή σου απο ταπείνωση είπε ο Χριστός, όχι όμως επειδή ντρέπεσαι!
Μη διαφημίσεις την πνευματική σου προσπάθεια, αλλά να ομολογήσεις την ορθόδοξη ζωή στην πράξη.
Δεν σε κατακρίνει κανείς αν δεν μπορείς, αλλά μην αμνηστεύεις εαυτό σου!
