«’Ώσπερ πελεκάν την πλευράν Σου τετρωμένος, Λόγε, σούς θανόντας παίδας εζώωσας, επιστάξας ζωτικούς αυτοίς κρουνούς».
«Ο πελεκάνος είναι από τα πλέον φιλόστοργα πτηνά. Κτίζει τη φωλιά του σε υψηλούς βράχους και εκεί γεννά και εκκολάπτει τους νεοσσούς του. Τρέχει παντού για να εξοικονόμησει τροφή. Την ώραν που απουσιάζει, πλησιάζουν φίδια, που έχουν αφυπνισθεί από την χειμερινή νάρκη και σύρονται μέχρι τις φωλιές των πελεκάνων και ρουφούν το αίμα των μικρών… Επιστρέφων ο πελεκάνος τα ευρίσκει σχεδόν ετοιμοθάνατα. Γι’ αυτό, λέγεται, ότι με το ράμφος του σχίζει το στέρνο του και κύπτωντας επάνω από τα μικρά του αφήνει να στάξη το ζεστό του αίμα μέσα στα μισάνοικτα στόματα τους, τα όποια τότε ανασταίνονται.
Το αίμα του πελεκάνου ως ΑΡΙΣΤΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΦΑΡΜΑΚΟ επιδρά και εξουδετερώνει το φαρμάκι των φιδιών…
Αυτή την συμβολική συγκινητική εικόνα κάνει ύμνο η Εκκλησία για να αισθητοποιήσει την Θυσίαν του Κυρίου μας!»
