Ακούσαμε τον Ευαγγελιστή Μάρκο να μας αναφέρει μία φράση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον παραλυτικών άνθρωπο του είπε ότι «αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».
Αυτό είναι το ζητούμενο από όλους εμάς. Αυτό είναι το νόημα και της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Η άφεση των αμαρτιών μας. Αλλά την άφεση των αμαρτιών μας κανένας δεν μπορεί να μας την δώσει, ει μη μόνον, Αυτός ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός.
Φυσικά οι τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι μετέφεραν τον παραλυτικό, όπως ακούσατε στο Ευαγγέλιο, δεν πήραν τον παράλυτο για να τους συγχωρέσει ο Θεός τις αμαρτίες του. Τον πήραν για να τον θεραπεύσει από την παραλυσία.
Αυτοί οι άνθρωποι απέδειξαν ότι είχαν τόση πίστη και βεβαιότητα ότι Αυτός ήταν ο Σωτήρας του κόσμου, ο οποίος όμως εθεράπευε τις ασθένειες.
Σκέφτηκαν να βάλουν μία σκάλα, να ανέβουν στην στέγη του σπιτιού, να βγάλουν τις πλάκες που είχε επάνω, τα χώματα, τα ξύλα. Και φανταστείτε ότι άρχισαν να πέφτουν και μέσα στο σπίτι χώματα. Άρχισε να γίνεται μία φασαρία.
Και με σχοινιά κατέβασαν τον παράλυτο από την τρύπα που άνοιξαν. Δηλαδή χάλασαν το σπίτι του ανθρώπου με λίγα λόγια. Και εκατέβασαν με σχοινιά τον παράλυτο μπροστά στον Χριστό μας.
Και εθαύμασε ο Χριστός μας την πίστη αυτών των ανθρώπων και όλοι περίμεναν να δουν την θαυματουργική ενέργεια της Χάριτος που απορρέει από τον Χριστό μας και να θεραπεύσει τον παράλυτο.
Επαίνεσε την πίστη των ανθρώπων που μετέφεραν τον άρρωστο και την πίστη του παραλύτου. Αλλά δεν του έδωσε κάποια εντολή να θεραπευτεί. Τι του είπε; Συγχωρούνται οι αμαρτίες σου. Μα δεν ήταν γι αυτό που τον πήραν. Όμως είπε το πιο μεγάλο. Αυτοί ζητούσαν το μικρότερο. Ζητούσαν την θεραπεία του σώματος, ο Χριστός έρχεται και θεραπεύει την ψυχή. Αυτό που ζητούμε και εμείς αδελφοί μου. Διότι και εμείς είμαστε παράλυτοι. Μπορεί να μην είμαστε παράλυτοι στο σώμα, είμαστε όμως παράλυτοι στην ψυχή. Και αυτό χρειαζόμαστε, χρειαζόμαστε την άφεση των αμαρτιών μας.
Αυτός είναι ο σκοπός που νηστεύουμε, αυτός είναι ο σκοπός που κάνουμε μετάνοιες. Αυτός είναι ο σκοπός που κάνουμε κομποσκοίνι. Αυτός είναι ο σκοπός που εκκλησιαζόμαστε. Αυτός είναι ο σκοπός που κοινωνάμε. Αυτός είναι ο σκοπός που ελεούμε. Η άφεση των αμαρτιών.
Οι ευλαβείς άνθρωποι πολλές φορές είμαστε και υποκριτές. Και έτσι, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι είπαν, «τι βλασφημίες είναι αυτές που λέει αυτός τώρα. Ποιος μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες; Μόνο ο Θεός». Χωρίς να το καταλάβουν είπαν την αλήθεια. Ότι κανείς άλλος δεν μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες ει μη μόνον ο Θεός. Εεε, αυτός που ήταν μπροστά τους ήταν ο Θεός, χωρίς να το ξέρουν.
Και τότε του λέει ο Χριστός, αυτό νομίζετε, ότι ήταν το μεγάλο να αναστήσω τον παράλυτο; Το μεγάλο ήταν αυτό (σ.σ. η άφεση αμαρτιών). Αλλά για να σας δείξω ότι και ετούτο μπορώ, εφόσον μπορώ Εγώ να συγχωρώ τις αμαρτίες, μπορώ να το κάνω και αυτό που εσείς θεωρείται μεγαλύτερο. Και λέει στον παράλυτο, «σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Και αμέσως, σηκώνεται ο παράλυτος ενώπιον όλων και παίρνει το κρεβάτι του και περπατάει. Και θαύμασαν λέει όλοι.
Τι θαύμασαν; Θαύμασαν τη θεραπεία του σώματος. Το θαυμαστό όμως ήταν η θεραπεία της ψυχής. Την οποία αδελφοί μου πρέπει να καταλάβουμε, ότι αν δεν ταπεινωθούμε, αν δεν φτάσουμε να γίνουμε μηδέν, γιατί εκ του μηδενός ο Χριστός έπλασε τον κόσμο, και αν δεν γίνουμε μηδέν δεν του δίνουμε την δυνατότητα να μας κάνει την ανάπλαση. Πρέπει να κατεβούμε με την ταπείνωση, να φτάσουμε στο χώμα, να γίνουμε μηδέν και τότε από το μηδέν Αυτός θα κάνει την δική μας ανάπλαση, την δική μας σωτηρία.
Να πετάξουμε και εμείς από την στέγη της ψυχής και του νου μας όλες τις βρωμιές, τις ακαθαρσίες, τα κακά νοήματα, τις ζήλιες, τις εμπάθειες και όλη την αλυσίδα των κακών, για να μπορέσουμε να δούμε τον Χριστό μας. Και όταν πλησιάσουμε τον Χριστό μας, δεν χρειάζεται να του πούμε τίποτα. Θα κάνει Εκείνος την ανάπλαση. Ο σκοπός είναι να βρεθούμε κοντά στο Χριστό μας και να τον αφήσουμε να κάνει την ανάπλασή μας.
Εύχομαι οι πρεσβείες του Μεγάλου Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που σε όλη του τη ζωή, αυτός ο μεγάλος Άγιος φώναζε «φώτισόν μου το σκότος», να μας βοηθήσει και εμάς να λέμε και εμείς στον Χριστό μας «φώτισε μας Κύριε το σκότος της ψυχής μας και αξίωσέ μας φωτισμένος και καθαρμένους να αξιωθούμε να προσκυνήσουμε τα Πάθη Σου και την Αγία σου Ανάσταση και να βρεθούμε στα δεξιά σου να απολαμβάνουμε την αιωνία Ανάσταση. Αμήν.
Από την ομιλία του Γέροντα Νήφωνα την Κυριακή 31 Μαρτίου 2014
