Η χαρά της Αναστάσεως ας προσπαθήσουμε να μην είναι μόνο στην περίοδο του Πεντηκοσταρίου αλλά σε όλη μας τη ζωή, να έχουμε μέσα μας τη χαρά και την ελπίδα της Αναστάσεως.
Και αυτή, τη χαρά της Αναστάσεως την αποκτούν και την κατέχουν όσοι έχουν τόλμη. Τόλμη να ομολογήσουν τον Χριστό, τόλμη να τον αγαπήσουν τον Χριστό και τόλμη να τον έχουν μέσα στην καρδία τους και μέσα στην καθημερινή ζωή τους.
Τι να πούμε γι αυτές τις γυναίκες, που μας παρουσιάζει σήμερα η Εκκλησία μας, τις μυροφόρες γυναίκες. Οι οποίες υπηρετούσαν τον Χριστό μας με δικά του έξοδα, όπως λέει το Ευαγγέλιο και τον ακολουθούσαν παντού. Και δεν τον άφησαν και την ώρα του πάθους και την ώρα της σταυρώσεως, αλλά μακρώθεν, μέχρι εκεί που τους επιτρεπόταν να πάνε, μαζί με την Παναγία μας, υπηρετούσαν τον Χριστό μας. Και αυτές λοιπόν, ετόλμησαν και ετούτες, τόλμη μεγάλη. Παράλογο μπορεί να το πει κανείς. Γιατί δεν υπήρχε λογική σε αυτό που έκαναν, σε αυτό που ετόλμησαν. Εφόσον περίμεναν να περάσει και το Σάββατο που απαγορευόταν να περπατούν «λίαν πρωῒ τῇ μιᾷ τῶν Σαββάτων» λέει ο ένας Ευαγγελιστής, «ανατείλαντος του ήλιου», λέει ο άλλος Ευαγγελιστής, αγόρασαν αρώματα και επήγαν να αλείψουν τον Ιησού.
Μα δεν υπήρχε σε αυτό το εγχείρημά τους κάτι το λογικό. Διότι δεν θα μπορούσαν να το κάνουν. Και οι ίδιες το κατάλαβαν, ότι είναι πολύ μεγάλος ο λίθος «και δεν μπορούμε εμείς να τον σηκώσουμε». Τότε που πάτε, εφόσον δεν μπορείτε να μπείτε στον τάφο; Και όμως η αγάπη τους η μεγάλη στον Χριστό μας, ετόλμησαν αυτό το υπέρλογο ή παράλογο. Και δεν ήταν μόνο ο λίθος ο μεγάλος που δεν μπορούσαν να τον σηκώσουν. Ήταν και οι στρατιώτες. Οι οποίοι εφύλαττον τον τάφον και θα εσκότωναν ή θα έδιωχναν, με άσχημο τρόπο όποιον πλησίαζε εκεί. Γιατί υπήρχε ο φόβος όπως είπαν στον Πιλάτο οι Εβραίοι, μήπως έρθουν κρυφά οι μαθητές του και τον κλέψουν και πουν ότι αναστήθηκε.
Και υπήρχε στρατός λοιπόν γύρω από τον τάφο. Υπήρχαν στρατιώτες. Οπλισμένοι. Ούτε αυτό όμως επτοούσε τις γυναίκες, δεν τις φόβισε. Δεν είπαν «πώς θα μας αφήσουν». Ο έρωτάς τους ο μεγάλος, η αγάπη τους για τον Χριστό μας, τις έκανε να τολμήσουν αυτό το εγχείρημα. Και αυτές λοιπόν. Όπως ο Θωμάς απόλαυσε τον αναστημένο Χριστό, όπως ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος απήλαυσαν και επήραν το σώμα του Ιησού, έτσι και αυτές, πρώτες αυτές, πριν από τους μαθητές και Αποστόλους, άκουσαν το άγγελμα της Αναστάσεως από τον Άγγελο, αλλά είδαν και πρώτες τον Αναστάντα Χριστό.
Και μάλιστα πρώτη από όλες η Παναγία μας είδε τον Αναστάντα Χριστό. Το αποσιωπούν λίγο οι μαθητές για να μη φανεί ότι ήταν η μαρτυρία της μάνας και να υποτιμήσουν την Ανάσταση. Αλλά λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ότι εφόσον αυτή πρώτη είδε τον Θεό εvανθρωπίσαντα όταν τον γέννησε, πρώτη αυτή είδε το Θεό που έγινε άνθρωπος, έτσι εδικαιούτο και αυτή πρώτη να δει τον Αναστάντα Χριστό.
Του γέροντα Νήφωνα, από το κήρυγμα της Θείας Λειτουργίας Κυριακής των Μυροφόρων (8-5-2022)
