Πόσο δύσκολο είναι να βάλουμε το θέλημα του Θεού πάνω από το δικό μας. Μόνο που το σκεφτόμαστε, μας τρομάζει: Κι αν ο Θεός επιτρέψει να πονέσω; Αν χρειαστεί να περάσω απώλειες, δάκρυα, σταυρό;
Η καρδιά μας θέλει την άνεση, την χαρά, την «καλή ζωή». Κι όμως, ο δρόμος του Χριστού δεν είναι πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα.
Εδώ όμως χρειάζεται να θυμόμαστε: Δεν είναι ο Θεός που δημιουργεί τον πόνο και τη δυστυχία. Ο κόσμος μας είναι πληγωμένος, γεμάτος φθορά και κακό.
Ο Χριστός ποτέ δε μας υποσχέθηκε μια ζωή χωρίς σταυρό, μας υποσχέθηκε κάτι πολύ πιο σπουδαίο: Ότι στον σταυρό μας δε θα είμαστε μόνοι. Θα είναι Εκείνος μαζί μας, για να μας στηρίζει και να μας δυναμώνει.
Γι’ αυτό το «γενηθήτω τὸ θέλημά Σου» δεν είναι παράδοση στον πόνο, αλλά παράδοση στην Αγάπη. Στην αγάπη Εκείνου που βλέπει πιο μακριά και ξέρει καλύτερα από μας.
Κι έτσι, ο σταυρός δεν είναι το τέλος αλλά ο δρόμος που οδηγεί στην Ανάσταση.
π. Λίβυος
